ارائه مدلی برای ارزیابی کارایی به‎کمک ترکیب مدل اندازه‎گیری با دامنه تعدیل شده و محدودیت‎های وزنی (مطالعه موردی: شعبه‎های شرکت بیمه ایران)

هدف: یکی از ضعف‎های جدی کاربرد تحلیل پوششی داده‎ها در ارزیابی شرکت‎های بیمه، بهره‎ نبردن از نظر خبرگان و تصمیم‎گیرندگان و آزادی کامل شرکت‎های بیمه تحت بررسی در تخصیص وزن به ورودی‎ها و خروجی‎هاست. این مسئله به شرکت‎های بیمه اجازه می‎دهد که امتیاز کارایی مجازی زیادی را با حذف برخی ورودی‎ها و خروجی‎های مهم به‎دست آورند. روش: یکی از متداول‎ترین روش‎ها برای در ‎نظر گرفتن نظر خبرگان و تصمیم‎گیرندگان در تحلیل پوششی داده‎ها، وارد کردن محدودیت‎های وزنی است. محدودیت‎های وزنی اجازه ترکیب نظر خبرگان و تصمیم‎گیرندگان و کنترل دامنه تغییرات وزن‎ها در تحلیل پوششی داده‎ها را فراهم می‎کند. بنابراین در این مقاله یک مدل اندازه‎گیری با دامنه تعدیل‎شده در دو حالت با محدودیت‎های وزنی و بدون محدودیت‎های وزنی به‎کار برده شده است. یافته‎ها: میانگین کارایی مدل اندازه‎گیری با دامنه تعدیل‎شده با محدودیت‎های وزنی و بدون محدودیت‎های وزنی، به‎ترتیب 927/0 و 959/0 به‎دست آمد. تعداد شعبه‎های کارا در زمان به‎کارگیری محدودیت‎های وزنی از ۷۱ واحد به ۲۴ واحد کاهش داشت که این نتیجه تأثیر این محدودیت‎ها را نشان می‎دهد. نتیجه‎گیری: در این مقاله تلاش شده است که مدل جدیدی در حوزه تحلیل پوششی داده‎ها با دامنه تعدیل شده و در نظر گرفتن محدودیت‎های وزنی ارائه شده و در شرکت بیمه ایران نیز آزمون شود.